Türk düşünce ve edebiyat dünyasının abidevi şahsiyetlerinden Hüseyin Nihal Atsız, doğumunun 120. yılında (1905-1975) sadece fikirleriyle değil, çileli hayatıyla da anılıyor.
Türk düşünce ve edebiyat dünyasının abidevi şahsiyetlerinden Hüseyin Nihal Atsız, doğumunun 120. yılında (1905-1975) sadece fikirleriyle değil, çileli hayatıyla da anılıyor. Türkçülük fikrinin yılmaz savunucusu olan Atsız, yazdığı derinlikli eserler ve cesurca ortaya koyduğu düşüncelerle Türk milliyetçiliği üzerinde kalıcı ve derin izler bırakmıştır.
Atsız, salt bir kalem erbabı ve mütefekkir olmanın ötesinde, tüm varlığını Türk kültürüne, kimliğine ve tarihine adamış bir dava adamıydı. Türk tarihinin engin derinliklerine duyduğu hayranlık ve bu tarihin kahramanlık dolu sayfalarına olan tutkusu, edebi eserlerinin ve düşünce yazılarının ana kaynağını oluşturmuştur. "Bozkurtlar" destansı romanı başta olmak üzere, "Deli Kurt", "Ruh Adam" gibi tarihi ve psikolojik derinliği olan eserleriyle Türk gençliğinin milli şuurunun inkişafına emsalsiz katkılar sunmuştur. Şiirlerinde de aynı coşkulu milli duyguları güçlü bir ahenkle işlemiş, "Geri Gelen Mektup", "Yolların Sonu" gibi unutulmaz mısralar armağan etmiştir.
Türkçülük düşüncesini sadece satırlara dökmekle kalmamış, aynı zamanda bu fikri yaygınlaştırmak için büyük bir mücadele vermiştir. Çıkardığı "Orhun", "Atsız Mecmua", "Ötüken" gibi dergiler, Türk milliyetçiliğinin o dönemdeki en önemli yayın organları olmuş ve Atsız'ın düşüncelerinin geniş bir entelektüel ve gençlik kitlesine ulaşmasında hayati bir rol oynamıştır. Bu dergilerde kaleme aldığı cesur ve net yazılarla, dönemin siyasi ve sosyal olaylarına Türkçü bir bakış açısı getirmiş, tartışmalar yaratmış ve bir fikir ekolü oluşturmuştur.
Ancak Atsız'ın hayatı, savunduğu fikirler nedeniyle çetin sınavlarla dolu olmuştur. Türkçülük düşüncesi, yaşadığı dönemde bazı çevrelerce tepkiyle karşılanmış ve Atsız, bu nedenle çeşitli haksız ithamlarla, soruşturmalarla ve hatta hapis cezalarıyla yüzleşmek zorunda kalmıştır. Üniversite asistanlığından uzaklaştırılması, öğretmenlik görevlerinden alınması ve defalarca yargılanması, onun inandığı değerlerden asla geri adım atmamasına neden olmuştur. Bu zorlu süreçlerde dahi kalemini bırakmamış, "Bozkurtların Ölümü" romanını hapishane koşullarında yazmıştır. Duruşu, cesareti ve fikirlerindeki sarsılmaz inanç, onu Türk milliyetçileri için sadece bir düşünür değil, aynı zamanda bir direnç ve mücadele sembolü haline getirmiştir.
Hüseyin Nihal Atsız'ın Türkçülük anlayışı, etnik köken, dil, tarih ve kültür birliğine dayanan, Turan ülküsüyle yoğrulmuş bir milliyetçiliktir. O'na göre Türk olmak, sadece Türkiye sınırları içinde yaşamak değil, aynı kökten gelen, aynı dili konuşan ve aynı kültürü paylaşan büyük bir milletin parçası olmaktır. Bu nedenle, bütün Türk dünyasının birleşmesi ve güçlenmesi ideali, Atsız'ın düşüncelerinin merkezinde yer almıştır. Ancak bu idealist yaklaşım, bazı kesimler tarafından "ırkçılık" ve "yayılmacılık" gibi eleştirilere de maruz kalmıştır.
Atsız'ın edebi kişiliği, tarihi gerçekleri edebi bir üslupla harmanlama yeteneğiyle öne çıkar. Romanlarında coşkun bir anlatım, zengin bir hayal gücü ve derin bir tarih bilinci görülür. Karakterleri genellikle idealize edilmiş Türk kahramanlarıdır ve eserlerinde Türk milletinin geçmişteki ihtişamı ve kahramanlıkları ön plana çıkarılır. Şiirlerinde ise lirik bir anlatım ve güçlü bir milli heyecan hissedilir.
Bugün, Hüseyin Nihal Atsız'ın fikirleri ve eserleri, Türk milliyetçiliği düşüncesinin önemli bir referans noktası olmaya devam etmektedir. Onun Türk kimliği, tarihi ve kültürü üzerine yaptığı derinlikli vurgular, günümüz Türkiye'sinde de актуальностьini korumaktadır. Atsız'ı anmak, onun Türk milletine olan sarsılmaz inancını, Türkçülük ülküsünü ve karşılaştığı tüm zorluklara rağmen bu uğurda verdiği mücadeleyi hatırlamak ve gelecek nesillere aktarmak anlamına gelmektedir.
Vaktiyle bir Atsız varmış... Fikirleri ve mücadelesiyle daima var olsun!